اَلْجَدْبُ [el-cedb] (cîm’in fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Kıtlık, مَحْلٌ [maḩl] ve قَحْطٌ [ḵaḩṯ] maʹnâsınadır; yukâlu: بَدَا فِي بَلَدِهِمْ الجَدْبُ أَيِ الْمَحْلُ Şârih der ki bu maʹnâdan fiʹl bâb-ı hâmisten mutasarrıftır; yukâlu: جَدَبَتِ اْلأَرْضُ جُدُوبَةً اِذَا مَحَلَتْ Ve ʹayblamak maʹnâsınadır; yukâlu: جَدَبَهُ جَدْبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي اِذَا عَابَهُ
اَلْجَدْبُ [el-cedb] (cîm’in fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Kıtlık, teng-sâl maʹnâsına. Ve مَكَانٌ جَدْبٌ dahi derler. Ve ʹayb maʹnâsına dahi gelir. Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّهُ جَدَبَ السَّمَرَ بَعْدَ الْعِشَاءِ” Yaʹnî “ʹIşâdan sonra hikâyet-i mesel etmeği ʹayblı gördü.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı