اَلدَّأْثَاءُ [ed-de΄šamp;â΄] (حَمْرَاءُ [ḩamrâ΄] vezninde ve hemzenin fethiyle câ΄izdir) Câriyeye denir, أَمَةٌ [emet] maʹnâsına. Fârisîde kenîzek ve Türkî-i kadîmde kırnak derler. Cemʹi دَئَاثٌ [de΄âšamp;] gelir, muhaffefeten dâl’ın fethiyle. Mütercim der ki Muzhir’de دَأْثَاءُ [de΄šamp;â΄] ism olmak üzere mersûmdur ve hemzenin tahrîki harf-i halk olduğuna mebnîdir; ve ثَأْدَاءُ [šamp;e΄dâ΄] dahi câriyeye denmekle maklûb zann olunur, lâkin değildir. Ve ʹArablar ahmak ve nâdân kimseye إِبْنُ دَأْثَاءَ [ibn de΄šamp;â΄] ıtlâk ederler.
اَلدَّأْثَاءُ [ed-de΄šamp;â΄] (dâl’ın fethi ve hemzenin sükûnuyla ve elif-i memdûde ile) Karavaş, أَمَةٌ [emet] maʹnâsına. Ve gâh olur ki hemzeyi meftûh kılarlar, harf-i halk olduğu için. Ve bu nâdirdir, zîra sîga-i فَعَلَاءُ [faʹalâ΄] ʹayn’ın fethiyle sıfâtta gelmez. Ve ismde dahi iki kelime gelmiştir: biri قَرَمَاءُ [Ḵaramâ΄] ve biri جَنَفَاءُ [Cenefâ΄]dır. Bunların ikisi dahi bir mevziʹin ismleridir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı