اَلرُّقْبَى [er-ruḵbâ] (بُشْرَى [buşrâ] vezninde) إِرْقَابٌ [irḵâb] mâddesinden ismdir. Bir mülkü bir kimseye şol şartla vermektir ki gerek vâhib ve gerek mevhûbun-leh hangisi mukaddem vefât ederse, mülk-i mezbûr vâhibin veresesine rücûʹ ve intikâl eyleye; ʹalâ-kavlin meselâ bir menzili bir kimseye şol şartla tefvîz eylemektir ki o kimse müddetü’l-ʹömr onda sâkin olup baʹde-vefâtihi onda dîger filân kimse sâkin ola. ʹAlâ-kile’t-takdîreyn mülkiyyet hemân rakabeye taʹalluk edip mülk müstakar olmaz ki vârislere intikâl eyleye; yukâlu: هَذِهِ الدَّارُ لَكَ رُقْبَى وَهِيَ أَنْ يُعْطِيَ إِنْسَانًا مِلْكًا فَأَيُّهُمَا مَاتَ رَجَعَ الْمِلْكُ لِوَرَثَتِهِ أَوْ أَنْ يَجْعَلَهُ لِفُلاَنٍ يَسْكُنُهُ فَإِنْ مَاتَ فَفُلاَنٌ
اَلرُّقْبَى [er-ruḵbâ] (râ’nın zammı ve bâ’nın fethi ve elifin kasrıyla) İsmdir, إِرْقَابٌ [irḵâb]dan ve مُرَاقَةٌ [murâḵabet]ten me΄hûzdur, zîrâ ʹâkideynin her biri âharın mevtine muntazır olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı