Kamus-ı Muhit - الرقاق maddesi

اَلرَّقَاقُ [er-rekâḵ] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) Şol düz sahrâya yâhûd arza denir ki üstü mülâyim ve altı pek ola yâhûd dere ve çay kenârında su baskını yere denir ki su çekildikte ekin ve bostân ederler, niteki رَقَّةٌ [raḵḵat] dahi bu maʹnâyadır ve râ’nın zammıyla da câ΄izdir. ʹAlâ-kavlin toprağı yumuşak olan geniş arza denir, niteki رِقٌّ [riḵḵ] dahi derler râ’nın kesri ve zammıyla ve رَقَقٌ [reḵaḵ] dahi denir fethateynle. Ve pek ıssı güne denir; yukâlu: يَوْمٌ رَقَاقٌ أَيْ حَارٌّ

اَلرُّقَاقُ [er-ruḵâḵ] (غُرَابٌ [ġurâb] vezninde ve ḵâf’ın teşdîdiyle câ΄izdir) Bu dahi yufka nesneye denir, رَقِيقٌ [reḵîḵ] gibi. Ve sühûletle âhestece olan yürüyüşe ıtlâk olunur; yukâlu: مَشَى الْبَعِيرُ مَشْيًا رُقَاقًا إِذَا رَقَّقَ الْمَشْيَ أَيْ مَشَى مَشْيًا سَهْلاً Ve yufka ekmeğe denir; müfredi رُقَاقَةٌ [ruḵâḵat]tır, رِقَاقَةٌ câ΄iz değildir râ’nın kesriyle. Ve cemʹinde رِقَاقٌ [riḵâḵ] denir râ’nın kesriyle; tekûlu: أَكَلْتُ رُقَاقَةً أَيْ خُبْزَةً رَقِيقَةً

Vankulu Lugatı - الرقاق maddesi

اَلرَّقَاقُ [er-reḵâḵ] (râ’nın fethiyle) Şol düz yerdir ki üzeri mülâyim ve altı berktir.

اَلرُّقَاقُ [er-ruḵâḵ] (râ’nın zammı ile) Yufka ekmek, hubz-ı rakîk maʹnâsına, Šaʹleb eyitti: عِنْدِي غُلَامٌ يَخْبِزُ الْغَلِيظَ وَالرَّقِيقَ derler. Ve eger يَخْبِزُ الْجَرْدَقَ derlerse mukâbilesinde وَالرُّقَاقَ derler zîrâ جَرْدَقٌ [cerdaḵ] ve رُقَاقٌ [ruḵâḵ] ismlerdir,رَقِيقٌ [reḵîḵ] ve غَلِيظٌ [ġalîż] sıfatlar olduğu gibi. جَرْدَقٌ [cerdaḵ] kirde dedikleri ekmektir.