Kamus-ı Muhit - الرقة maddesi

اَلرِّقَةُ [er-riḵat] (râ’nın kesriyle) Bu dahi sikkeli akçeye denir; cemʹi رِقُونَ [riḵûn] gelir. Şârih der ki bu إِرَةٌ [iret] ile إٍرُونَ [irûn] gibidir; ve minhu’l-hadîsu: “فِي الرِّقَةِ رُبُعُ الْعُشُرِ” Ve

رِقَةٌ [riḵat] Buğdaycık otunun ibtidâ nâbit olanına denir. Ve şol arza denir ki ibtidâ güz faslında yâhûd orta yaz mevsiminde ona yağmur yağmakla tâze ve yeşil otlar bitmiş ola. رِقَةٌ [riḵat] kelimesinde hâ΄, vâv-ı mahzûfeden ʹivazdır, وَعْدٌ [vaʹd] ve عِدَةٌ [ʹidet] gibi.

اَلرِّقَّةُ [er-riḵḵat] (râ’nın kesriyle) Rahm ve şefkat maʹnâsınadır ki kalb yufkalığından neş΄et eden mihrübânlıktır; tekûlu: رَقَقْتُ لَهُ أَرِقُّ رِقَّةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا رَحِمْتَ Ve utanmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: رَقَّ مِنْهُ إِذَا اسْتَحْيَا Ve yufka olmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَقَّ الشَّيْءُ إِذَا دَقَّ Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre دِقَّةٌ [diḵḵat] ve رِقَّةٌ [riḵḵat] bir maʹnâyadır, lâkin dikkatte bir nesnenin cevânibi iʹtibârıyladır ki ondan incelikle taʹbîr olunur ve rikkatte ʹumku iʹtibârıyladır ki ondan yufkalık ile taʹbîr olunur. Pes rikkat hâleti cismde olsa ṡafâḵata muzâdd olur, meselâ ثَوْبٌ رَقِيقٌ denir, لَيْسَ بِصَفِيقٍ demektir ve nefs ve zâtta olsa cefvet ve gılzate mukâbil olur; meselâ زَيْدٌ رَقِيقُ الْقَلْبِ derler, لَيْسَ بِقَاسِي الْقَلْبِ demektir. İntehâ.

اَلرَّقَّةُ [er-raḵḵat] (râ’nın fethiyle) Şol arza denir ki dere ve çay yanında olmakla taşkınlıklarında onu su basıp baʹdehu çekilir ola. O yerin ekini hâssaten bostânı pek kuvvetli mukbil olur, Furât ve Nîl kenârlarında öylece zerʹ ederler; cemʹi رِقَاقٌ [riḵâḵ] gelir râ’nın kesriyle; yukâlu: زَرَعُوا فِي الرَّقَّةِ وَهِيَ الْأَرْضُ إِلَى جَنْبِ الْوَادِي يَنْبَسِطُ الْمَاءُ عَلَيْهَا أَيَّامَ الْمَدِّ ثُمَّ يَنْضُبُ Ve

رَقَّةُ [Raḵḵat] Furât üzerinde bir belde adıdır ki Diyâr-ı Rebîʹa’nın vâsıtasıdır, hâlen şehrine Ruhâ ıtlâk olunur. Ve Baġdâd garbîsinde bir şehr-i âher ismidir, Raḵḵa-i Vâsiṯ dedikleri olacaktır. Ve o şehrden bir fersah aşağıcada bir karye adıdır. Ve Îrân’dan Ḵuhistân eyâletinde bir belde adıdır. Ve iki mevziʹ adlarıdır. Hep vech-i tesmiyeleri arz-ı mersûmede vâkiʹ olduklarına mebnîdir. Mütercim der ki Mesâ΄il-i Raḵḵiyyât evvelki Raḵḵa’da İmâm Muḩammed kâdî iken cemʹ ve iftâ eyledikleri mesâ΄il ve fetâvâdan ʹibârettir, niteki Ḩadîšamp;iyye Ḩadîšamp;e şehrinde kâdî iken iftâ eylediklerinden ʹibârettir.

Vankulu Lugatı - الرقة maddesi

اَلرِّقَةُ [er-riḵat] (râ’nın kesriyle) Bi-maʹnâhu; ve’l-hâ΄u ʹivazun ʹani’l-vâvi. Ve fi’l-hadîsi: “فِي الرِّقَةِ رُبْعُ الْعُشْرِ”

اَلرِّقَّةُ [er-riḵḵat] (râ’nın kesriyle) Yufka olmak; yukâlu: رَقَّ الشَّيْءُ يَرِقُّ رِقَّةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي

اَلرَّقَّةُ [er-raḵḵat] (râ’nın fethi ile) Şol yerdir ki dere kurbünde olmağın sel zamânında üzerine su yayılır, çekildikten sonra ekin için hûb olur. Ve

رَقَّةُ [Raḵḵat] (kezâlik lâm-ı taʹrîfle) Bir şehrin adıdır.