اَلسَّبَّابَةُ [es-sebbâbet] (كَذَّابَةٌ [kežžâbet] vezninde) Şehâdet parmağına ıtlâk olunur ki gûyâ ki lisânen sebbine ve kalben gazabına ʹalâmet olur, zîrâ sebb ve tehdîd vaktinde istirfâʹ olunur; ona مُسَبِّحَةٌ [musebbiḩat] dahi denir.
اَلسَّبَّابَةُ [es-sebbâbet] (sîn’in fethi ve bâ’nın teşdîdiyle) Şol parmaktır ki baş parmağın yanındadır, hâlet-i sebbde onunla işâret olduğu için سَبَّابَةٌ [sebbâbet] derler, lisân-ı Türkîde şehâdet parmağı dedikleri gibi.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı