اَلشَّهَبُ [eş-şeheb] (fethateynle) ve
اَلشُّهْبَةُ [eş-şuhbet] (جُرْعَةٌ [curʹat] vezninde) Câ-be-câ karamtık olan aklığa denir, kır atın levni gibi; ve yukâlu: شَهُبَ وَشَهِبَ شُهْبَةً وَشَهَبًا مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ وَالرَّابِعِ وَهُوَ بَيَاضٌ يَصْدَعُهُ سَوَادٌ Yaʹnî aralığına siyâh tahallül eden aklıktır, levn-i mezbûr gibi; Türkîde ona kır ve kırçıl taʹbîr olunur. Lâkin Miṡbâḩ’ta شَهَبٌ [şeheb] masdar ve شُهْبَةٌ [şuhbet] ism olmak üzere mersûmdur.
اَلشُّهْبَةُ [eş-şuhbet] (şîn’in zammı ve hâ’nın sükûnuyla) Şol aklıktır ki karalığa gâlib ola; yukâlu: شَهِبَ الشَّيْءُ شَهَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı