اَلشَّيْبَانُ [eş-şeybân] (şîn’in fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Bulutlu soğuk güne ıtlâk olunur, أَشْيَبُ [eşyeb] gibi; ʹâdetâ kırağı ve kar makûlesi yağıp rûy-i zemîn beyâz olduğuna mebnîdir; yukâlu: يَوْمٌ أَشْيَبُ وَشَيْبَانُ أَيْ فِيهِ بَرْدٌ وَغَيْمٌ وَصُرَّادٌ Ve
شَيْبَانُ [şeybân] (şîn’in fethi ve kesriyle) ve مِلْحَانُ [milḩân] (mîm’in kesriyle) İki ayın ismidir ki şitânın şiddeti onda olur, murâd kânûn-ı evvel ve kânûn-ı sânîdir. O aylarda selc ve şebnemden rûy-i zemîn pîr ve ihtiyâr şeklinde girmekle ıtlâk olunmuştur. Ve
شَيْبَانُ [Şeybân] İki kabîle adıdır. Birisi Şeybân b. Šaʹlebe ve dîgeri Şeybân b. Žuhl’dür. Şârih der ki İmâm Muḩammed ve İmâm Aḩmed ikinci kabîlenin ricâlindendir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı