اَلشِّيَاقُ [eş-şiyâḵ] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Çadır ipi gibi nesneye denir ki onunla bir nesneye çekilip bir şey΄e rabt olunur; yukâlu: شَدَّهُ إِلَيْهِ بِالشِّيَاقِ وَهُوَ الَّذِي يُمَدُّ بِهِ الشَّيْءُ لِيُشَدَّ إِلَى شَيْءٍ
اَلشِّيَاقُ [eş-şiyâḵ] (şîn’in kesriyle) Bir nesneye ip bağlamak; yukâlu: شِقْتُ الطُّنُبَ إِلَى الْوَتَدِ مِثْلُ نُطْتُهُ Pes شِيَاقٌ [şiyâḵ] نِيَاطٌ [niyâṯ] gibi olur veznen ve maʹnen. Ve طُنُبٌ [ṯunub] ṯâ-i mühmele ile çadır ipine derler. Ve sâhib-i Ḵâmûsإِشْتِيَاقٌ [iştiyâḵ]ı bu maʹnâdan me΄hûzdur demiştir. Ve baʹzı nüshada “ش،ه،ق” , “ش،ي،ق” üzere takdîm olunmuş, baʹzında te΄hîr olunmuştur, gâlibâ شِيقٌ [şîḵ]in yâ’sı aslî midir yâhûd vâv’dan mı münkalib olmadır tereddüd olunmağındır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı