اَلشَّوْهَاءُ [eş-şevhâ΄] (حَمْرَاءُ [ḩamrâ΄] vezninde) Bed-çehre ʹavrete denir; yukâlu: إِمْرَأَةٌ شَوْهَاءُ أَيْ قَبِيحَةُ الْوَجْهِ عَابِسَةٌ Ve güzel yüzlü dil-ber hatuna denmekle zıdd olur, tûl-i gerden iʹtibârıyladır; yukâlu: إِمْرَأَةٌ شَوْهَاءُ أَيْ جَمِيلَةٌ Ve uğursuz bed-ahter ʹavrete denir; yukâlu: هِيَ شَوْهَاءُ أَيْ مَشْؤُومَةٌ Ve gerimli, üstelikli ata denir, ʹalâ-kavlin avurtları ve burnu delikleri pek geniş olanına denir ve bu evsâf-ı hamîdedendir. Ve ağzı küçük olanına denmekle zıdd olur. Ve iki feres ismidir.
اَلشَّوْهَاءُ [eş-şevhâ΄] (şîn’in fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Atın mahmûd olan sıfâtlarındandır ki o dudakları ve genzi vâsiʹ olmaktır. Ve erkek olan ata أَشْوَهُ demezler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı