اَلصُّلَيْعَاءُ [eṡ-Ṡuleyʹâ΄] (حُمَيْرَاءُ [ḩumeyrâ΄] vezninde) Bir mevziʹ adıdır. Ve bâriz ve mekşûf olan ʹavret yerine, ʹalâ-kavlin dâhiye-i şedîdeye denir; ve minhu kavlu ʹÂ΄işe radıyallâhu ʹanhâ li-Muʹâviye: “مَا شَهِدَتِ الشُّهُودُ وَلَكِنْ رَكِبْتَ الصُّلَيْعَاءَ” تَعْنِي أَيْ تُرِيدُ إِدِّعَائَهُ زِيَادًا وَعَمَلَهُ بِخِلاَفِ الْحَدِيثِ اَلصَّحِيحُ وَهُوَ “الْوَلَدُ لِلْفِرَاشِ وَلِلْعَاهِرِ الْحَجَرُ” وَسُمَيَّةُ لَمْ تَكُنْ لِأَبِي سُفْيَانَ فِرَاشًا Bu hadîste صُلَيْعَاءُ [ṡuleyʹâ΄] dâhiye-i şedîde demektir ve baʹzılar şehâdet-i zûr ile beyân eylediler. Ve Ziyâd, İbn Sumeyye’dir ki Ebû Sufyân’ın firâşından mütevellid zuʹm ve Muʹâviye öylece iddiʹâ eylemişti. Ve Sumeyye bir câriyedir ki asl Ümmu’l-mü΄minîn Sevde cenâblarının vâlidi firâşıdır, Ebû Sufyân’ın firâşı değildir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı