اَلْعَرَبِيُّ [el-ʹArabiyy] (عَجَمِيٌّ [ʹacemiyy] ʹArablığı zâhir ve sâbit ve mütehakkak olan kimseye, kezâlik ʹArablığı mütebeyyen olan lisâna denir; yukâlu: رَجُلٌ وَلِسَانٌ عَرَبِيٌّ أَيْ بَيِّنُ الْعُرُوبَةِ وَالْعُرُوبِيَّةِ Şârih der ki عُرُوبَةٌ [ʹurûbet] ve عُرُوبِيَّةٌ [ʹurûbiyyet] ʹayn’ın zammeleriyle efʹâli olmayan masâdırdandır. İntehâ. Ve
عَرَبِيٌّ [ʹarabiyy] Bir nevʹ arpaya denir ki be-gâyet beyâz olup ve sünbülesinin ucu çatal ve dâneleri iri olur, envâʹının ecved ve efdalidir; ve fi’l-hadîsi: “لاَ تَنْقُشُوا فِي خَوَاتِيمِكُمْ عَرَبِيًّا” أَيْ لاَ تَنْقُشُوا فِيهَا مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ لأَنَّهُ كَانَ نَقْشُ خَاتَمِهِ عَلَيْهِ الصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ كَأَنَّهُ قَالَ نَبِيًّا عَرَبِيًّا يَعْنِي نَفْسَهُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ
اَلْعَرَبِيُّ [el-ʹArabiyy] (fethateynle ve yâ’nın teşdîdiyle) ʹArablığı zâhir olan kimse, بَيِّنُ الْعُرُوبَةِ [beyyinu’l-ʹurûbet] maʹnâsına ki onlar şehrde sâkin olanlardır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı