اَلْفَيْجُ [el-feyc] (fâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Peyk-i Fârisî muʹarrebidir ki bir mahalden mahall-i âhere tahrîrât götüren piyâdedir; ıstılâhımızda sâʹî taʹbîr olunur. Ve cemâʹat-i insânîye denir. Ve esmâ΄ vü elkâb-ı ricâldendir; Aḩmed b. Ḩasan el-Feyc ve Hibetullâh el-Feyc ve Ebû Reşîd el-Feyc ve Aḩmed b. Muḩammed el-İsbahânî ibnu’l-Feyc muhaddislerdir. Ve cemâʹat maʹnâsında فَيْجٌ [feyc] kelimesinin aslı فَيِّجٌ [feyyic] idi كَيِّسٌ [keyyis] vezninde, baʹdehu tahfîf olundu, هَيِّنٌ [heyyin] ve هَيْنٌ [heyn] kelimeleri gibi. Cemʹi فُيُوجٌ [fuyûc] gelir. ʹAlâ-kavlin فُيُوجٌ [fuyûc] zindân bekçilerine denir ki dâ΄imâ zindâna girip çıkıp hirâset ederler. Pes cemʹ sîgası onlara muhassas olmuştur. Bunlar dahi peyk makûlesi serhenglerdir. Hâlâ rikâb-ı sultânîde olan peykler sürʹatle emr ü kelâm-ı sultânîyi icrâ için mürettebdir.
اَلْفَيْجُ [el-feyc] (fâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Kendi ayağıyla seğirten yaʹnî piyâde olup seğirten kimse; Fârisîden muʹarrebdir, peyk demek olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı