اَلْفَيْفَاةُ [el-feyfât] ve
اَلْفَيْفَاءُ [el-feyfâ΄] (medd ve kasr ile) فَيْفٌ [feyf] ile maʹnâ-yı evvelde mürâdiftir; yukâlu: أَخَذُوا الْفَيْفَ كَمَا ذُكِرَ وَالْفَيْفَاةَ وَالْفَيْفَاءَ أَيِ الْمَكَانَ الْمُسْتَوِيَ أَوِ الْمَفَازَةَ لاَ مَاءَ فِيهَا
اَلْفَيْفَاءُ [el-feyfâ΄] (fâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnu ve elifin meddiyle) Şol sahrâ ki otu ve suyu olmaya. Ve Muberred eyitti: فَيْفَاءُ [feyfâ΄]ın elifi zâ΄idedir, zîrâ ʹArab tâ΄ifesi فَيْفٌ [feyf] dahi derler فَيْفَاءُ [feyfâ΄] mahallinde.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı