اَلْفَيْخُ [el-feyḣ] (شَيْخٌ [şeyḣ] vezninde) ve
اَلْفَيَخَانُ [el-feyeḣân] (fetehâtla) فَوَخَانٌ [feveḣân] maʹnâsınadır ki zikr olundu; yukâlu: فَاخَتِ الرِّيحُ تَفِيخُ فَيْخًا وَفَيَخَانًا بِمَعْنَى فَاخَتْ تَفُوخُ Ve
فَيْخٌ [feyḣ] Saçılıp dağılmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَاخَ الشَّيْءُ إِذَا انْتَشَرَ
اَلْفَوْخُ [el-fevḣ] ve
اَلْفَيْخُ [el-feyḣ] Râyiha-i tayyibe kokmak; yukâlu: فَاخَتْ مِنْهُ رِيحٌ طَيِّبَةٌ تَفُوخُ وَتَفِيخُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالثَّانِي كَمَا يُقَالُ فَاحَتْ بِالْحَاءِ الْمُهْمَلَةِ Kezâ fî rivâyeti’l-Aṡmaʹî ve Ebî ʹUbeyde. Ve Ebû Zeyd eyitti: فَاخَتِ الرِّيحُ تَفُوخُ derler kaçan ki onun savtı olsa.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı