اَلْكَاتِبُ [el-kâtib] كِتَابَةٌ [kitâbet]ten ism-i fâʹildir ki yazıcıya denir, Fârisîde debîr denir. Ve
كَاتِبٌ [kâtib] ʹÂlim ve dânâ olan zâta ıtlâk olunur, selefte kâtib olan ʹilm ve maʹrifetle muttasıf olduklarına mebnîdir. Kâle fi’n-Nihâye: وَفِي كِتَابِهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِلَى أَهْلِ الْيَمَنِ “قَدْ بَعَثْتُ إِلَيْكُمْ كَاتِبًا مِنْ أَصْحَابِي” أَرَادَ عَالِمًا سُمِّيَ بِهِ لِأَنَّ الْغَالِبَ عَلَى مَنْ كَانَ يَعْرِفُ الْكِتَابَةَ أَنَّ عِنْدَهُ الْعِلْمَ وَالْمَعْرِفَةَ وَكَانَ عِنْدَهُمْ عَزِيزًا Vâkıʹan kâtib olan adam elbette ehl-i ʹilm olmak lâzımdır, niteki Fârisîde debîr denir ki aslı dû-vîr idi, iki kuvvetli demektir ki biri kuvvet-i ʹilm ve biri kuvvet-i kitâbet olacaktır.
اَلْكَاتِبُ [el-kâtib] Yazıcı. Baʹzılar eyitti: كَاتِبٌ [kâtib] ʹArablar katında ʹâlim maʹnâsına da gelir; kâlallâhu taʹâlâ: ﴿أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ﴾ (الطور 41، القلم 47)
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı