Kamus-ı Muhit - المرفق maddesi

اَلْمِرْفَقُ [el-mirfaḵ] (مِنْبَرٌ [minber] vezninde) ve

اَلْمَرْفِقُ [el-merfiḵ] (مَجْلِسٌ [meclis] vezninde) Masdarlardır ki zikr olundu. Ve her biri dirseğe denir; yukâlu: ضَرَبَهُ مِرْفَقَهُ وَمَرْفِقَهُ وَهُوَ مَوْصِلُ الذِّرَاعِ فِي الْعَضُدِ Ve bu nefʹ maʹnâsından me΄hûzdur ve bünye-i ûlâ âlete teşbîh olunmuştur. Cemʹleri مَرَافِقُ [merâfiḵ]tir. Ve

مَرَافِقُ الدَّارِ [merâfiḵu’d-dâr] Hânenin medâr-ı menfaʹat olan yerlerinden ʹibârettir, mütevedda΄ ve matbah ve bi΄r ve kârîz makûlesi gibi. Bunun müfredi hemân مِنْبَرٌ [minber] veznindedir ki âlete teşbîh olunmuştur; yukâlu: مَا فِي الدَّارِ مِرْفَقٌ مِنَ الْمَرَافِقِ وَهِيَ مَصَابُّ الْمَاءِ وَالْمَطْبَخِ وَنَحْوِهِ

Vankulu Lugatı - المرفق maddesi

اَلْمِرْفَقُ [el-mirfaḵ] (mîm’in kesri ve fâ’nın fethiyle) Bilek bâzûya vasl olunduğu yer, dirsek maʹnâsına.

اَلْمَرْفِقُ [el-merfiḵ] (mîm’in fethi ve fâ’nın kesriyle) Bi-maʹnâhu. Ve kezâlik مَرْفِقٌ [merfiḵ] vecheyn üzere bir nesnede istiʹmâl edip intifâʹ ettiğin nesneye dahi ıtlâk olunur. Şol kimse ki ﴿وَيُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ مِرْفَقًا﴾ (الكهف، 16) kırâ΄at etti mîm’in kesriyle, onu مِقْطَعٌ [miḵtaʹ] gibi kıldı ve şol kimse ki “مَرْفِقًا” kırâ΄at etti mîm’in fethi ve fâ’nın kesriyle, onu ism kıldı مَسْجِدٌ [mescid] gibi. Ve “مَرْفَقًا” dahi câ΄izdir mîm’in ve fâ’nın fethiyle مَطْلِعٌ [maṯliʹ] ile مَطْلَعٌ [maṯlaʹ] gibi, lâkin bu vech üzere kırâ΄at vâkiʹ olmamıştır.