اَلْمُوَاسَاةُ [el-muvâsât] (مُفَاعَلَةٌ [mufâʹalet] vezninde) Bir adama imdâd-ı mâliyye ile gam-güsârlık eylemek maʹnâsınadır, ʹalâ-kavlin kefâf husûsuna hâsstır, yaʹnî bir adamın mâlı ancak kendisine yetişecek mikdâr iken müzâyakada olan kimseye o mâldan imdâd eylemeğe mahsûstur, yoksa kefâftan fazla olan mâldan imdâda مُوَاسَاةٌ [muvâsât] ıtlâk olunmaz; yukâlu: آسَاهُ بِمَالِهِ مُوَاسَاةً إِذَا أَنَالَهُ مِنْهُ جَعَلَهُ فِيهِ إِسْوَةً أَوْ لَا يَكُونُ ذَلِكَ إِلَّا مِنْ كَفَافٍ فَإِنْ كَانَ مِنْ فَضْلِهِ فَلَيْسَ بِمُوَاسَاةٍ
اَلْمُوَاسَاةُ [el-muvâsât] (mîm’in zammı ile) Bir kimseye muvâfakat edip ona yâr olmak; yukâlu: وَاسَاهُ وَهُوَ لُغَةٌ ضَعِيفَةٌ فِي آسَاهُ تُبْنَى عَلَى يُوَاسِي Yaʹnî vâv’la gelmesi muzâriʹde hemze vâv’a kalb olunmasına binâ΄endir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı