اَلنَّابِتَةُ [en-nâbitet] Bir kabîle ve dûdmânda tâze zuhûr eden evlâd-ı sıgâra ıtlâk olunur; yukâlu: نَبَتَتْ لَهُمْ نَابِتَةٌ أَيْ نَشَأَ لَهُمْ نَشْءٌ صِغَارٌ
اَلنَّابِتَةُ [en-nâbitet] (bâ’nın kesriyle) Bir kabîlede hâsıl olup zuhûr eden nesne; yukâlu: مَا أَحْسَنَ نَابِتَةَ بَنِي فُلَانٍ أَيْ مَا تَنْبُتُ عَلَيْهِ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ وَنَبَتَتْ لَهُمْ نَابِتَةٌ إِذَا نَشَأَ لَهُمْ نَشَأٌ صِغَارٌ Yaʹnî onların tâze evlâdı yetişse; ve yukâlu: إِنَّ بَنِي فُلَانٍ لَنَابِتَةُ شَرٍّ Kaçan o kabîle iyilik üzere olmasalar.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı