اَلنَّئِيمُ [en-ne΄îm] (نَسِيمٌ [nesîm] vezninde) İnlemek, nâle ve zârî kılmak maʹnâsınadır, ʹalâ-kavlin sıkıntı ve ıkıntı ile katı katı solumak maʹnâsınadır yâhûd pek yapça seslenmek yâhûd zaʹîf zaʹîf dermânsız seslenmek maʹnâsınadır; yukâlu: نَأَمَ الرَّجُلُ نَئِيمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالثَّالِثِ إِذَا أَنَّ أَوْ هُوَ كَالزَّحِيرِ أَوْ صَوْتٌ خَفِيٌّ أَوْ ضَعِيفٌ Ve yay çinremek maʹnâsınadır; yukâlu: نَأَمَتِ الْقَوْسُ إِذَا صَوَّتَتْ Ve arslan gümürdenmek maʹnâsınadır; yukâlu: نَأَمَ الْأَسَدُ إِذَا صَاتَ Ve âhû melemek maʹnâsınadır; yukâlu: نَأَمَ الظَّبْيُ إِذَا صَوَّتَ
اَلنَّئِيمُ [en-ne΄îm] (nûn’un fethi ve hemzenin kesri ve meddiyle) Şol âvâzdır ki onda zaʹf vardır, أَنِينٌ [enîn] gibi; yukâlu: نَأَمَ يَنْئِمُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Ve
نَئِيمٌ [ne΄îm] Yay âvâz vermeğe dahi derler; yukâlu: نَأَمَتِ الْقَوْسُ نَئِيمًا Ve arslan gümürtüsüne dahi derler; yukâlu: سَمِعْتُ نَئِيمَ الْأَسَدِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı