اَلْوَضِيمَةُ [el-veḋîmet] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) Şol gürûh-ı insânîye denir ki iki yüz yâhûd üç yüz nefer adamı müştemil ola; yukâlu: جَاءَتْ وَضِيمَةٌ مِنَ النَّاسِ أَيْ صِرْمٌ فِيهِمٌ مِائَتَا إِنْسَانٍ أَوْ ثَلَاثُمِائَةٍ Ve bir kavme nezîl ve mihmân olan bir mikdârca cemâʹate denir. Ve mâtem taʹâmına denir; yukâlu: أَطْعَمُوا الْوَضِيمَةَ أَيْ طَعَامَ الْمَأْتَمِ Ve bir küme otluğa denir.
اَلْوَضِيمَةُ [el-veḋîmet] (vâv’ın fethi ve ḋâd’ın kesri ve meddiyle) Evvel-i bahârda çıkan ottur, وَثِيمَةٌ [vešamp;îmet] gibidir veznen ve maʹnen. Ve Ferrâ eyitti: وَضِيمَةٌ [veḋîmet] mâtemde tabh olunan taʹâmdır. Ve
وَضِيمَةٌ [vaḋîmet] Şol kalîl olan cemâʹattir ki bir kavmin üzerine nüzûl eder; yukâlu: وَضَمَ بَنُو فُلَانٍ عَلَى بَنِي فُلَانٍ إِذَا حَلُّوا عَلَيْهِمْ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı