اَلْوَفْرَاءُ [el-vefrâ΄] (حَمْرَاءُ [ḩamrâ΄] vezninde) Nebâtı çok arza ıtlâk olunur; yukâlu: أَرْضٌ وَفْرَاءُ إِذَا كَانَتْ فِي نَبَاتِهَا فِرَةٌ أَيْ كَثْرَةٌ Ve gereği gibi dolu şey΄e vasf olur; te΄nîsi mevsûf iʹtibârıyladır; yukâlu: قَصْعَةٌ وَفْرَاءُ أَيْ مَلْأَى Ve tamâm deriden masnûʹ tuluma vasf olur; yukâlu: مَزَادَةٌ وَفْرَاءُ أَيِ الْوَافِرَةُ الْجِلْدِ Ve büyük kulağa vasf olur; yukâlu: أُذُنٌ وَفْرَاءُ أَيْ عَظِيمَةٌ Ve
وَفْرَاءُ [Vefrâ΄] Bir mevziʹ adıdır. Ve şol arza ıtlâk olunur ki aslâ nebâtından bir nesne noksân bulmamış ola; yukâlu: أَرْضٌ وَفْرَاءُ إِذَا كَانَتْ لَمْ يُنْقَصْ مِنْ نَبَاتِهَا شَيْءٌ
اَلْوَفْرَاءُ [el-vefrâ΄] (vâv’ın fethi ve elifin meddiyle) Şol yerdir ki otu bitmemiş ola. Ve
وَفْرَاءُ [vefrâ΄] Şol kırbaya derler ki tamâm deriden olup deriden bir nesne katʹ olunmamış ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı