اَلْوَهْطُ [el-vehṯ] (vâv’ın fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Kırmak maʹnâsınadır; yukâlu: وَهَطَهُ وَهْطًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا كَسَرَهُ Ve bir nesneyi ayakla basıp çiğnemek maʹnâsınadır; yukâlu: وَهَطَهُ إِذَا وَطِئَهُ Şârih teşdîd ile وَطَّأَهُ nüshasını taglît eylemiştir. Ve bir kimse süst ve zaʹîf olmak maʹnâsınadır; yukâlu: وَهَطَ فُلاَنٌ إِذَا ضَعُفَ وَوَهَنَ Ve arıklamağa denir; yukâlu: أَخَذَهُ الْوَهْطُ أَيِ الْهُزَالُ Ve cemâʹat-ı insânîye denir; tekûlu: أَتَانَا وَهْطٌ مِنْهُمْ أَيْ جَمَاعَةٌ Ve عُرْفُطٌ [ʹurfuṯ] ağaçlığına denir. Ve bir bostân ismidir. Ve Ṯâ΄if türâbında ʹAmr b. el-ʹÂṡ’ın bir mâlı yaʹnî bir bâgı ismidir ki Vecc nâm mevziʹe üç mîl mesâfede vâkiʹ idi. Asmalarına beher sene bin kerre bin herek taʹbîr olunan dayak vurulup ve her dayak birer dirheme iştirâ olunur idi.
اَلْوَهْطُ [el-vehṯ] (vâv’ın fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Ufatmak, kesr maʹnâsına. Ve وَهْطَةٌ [vehṯat]ın cemʹi dahi gelir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı