اَلتَّقَادُعُ [et-teḵâduʹ] (tâ’nın fethi ve dâl’ın zammı ile) Halk birbiri ardınca bir nesnenin üzerine düşmek bir haysiyyetle ki her biri ileri geçmek için sâhibini geri çekmeğe saʹy eder ola. Ve gönderle birbirin dürtmeğe dahi derler; yukâlu: تَقَادَعُوا بِالرِّمَاحِ أَيْ تَطَاعَنُوا Ve
تَقَادُعٌ [teḵâduʹ] تَسَاقُطٌ [tesâḵuṯ] maʹnâsına da gelir. Ve fi’l-hadîsi: “يُحْمَلُ النَّاسُ عَلَى الصِّرَاطِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَيَتَقَادَعُ بِهِمْ جَنَبَتَا الصِّرَاطِ تَقَادُعَ الْفَرَاشِ فِي النَّارِ” Ve فَرَاشٌ [ferâş] pervâneye derler. Ve
تَقَادُعٌ [teḵâduʹ] Halk birbiri ardınca vefât etmeğe dahi derler; yukâlu: تَقَادَعَ الْقَوْمُ إِذَا مَاتَ بَعْضُهُمْ فِي إِثْرِ بَعْضٍ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı