اَلثِّقَافُ [ešamp;-šamp;iḵâf] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Vuruşmak ve dövüşmek maʹnâsınadır ki mufâʹaledendir; yukâlu: ثَاقَفَهُ ثِقَافًا إِذَا خَاصَمَهُ وَجَالَدَهُ Ve
ثِقَافٌ [šamp;iḵâf] İsm olur, eğri mızrak doğrultacak nesneye denir, hâlen tütün çubukçularının çubuk doğrultacakları gibi ki kısaç taʹbîr olunur. Şârihin beyânına göre mengeneye ve cendereye dahi denir; yukâlu: سَوَّى رُمْحَهُ بِالثِّقَافِ وَهُوَ مَا يُسَوَّى بِهِ الرِّمَاحُ Ve Šiḵâf b. ʹAmr b. Şumeyṯ el-Esedî ashâbdandır, ʹalâ-kavlin bu ثِقْفٌ [Šiḵf]tır, حِبْرٌ [ḩibr] vezninde. Ve
ثِقَافٌ [šamp;iḵâf] Eşkâl-ı remliyyeden bir şekl ismidir ki bir ferd ve iki zevc ve bir ferdden ʹibârettir, şekli budur: Ve bu عُقْلَةٌ [ʹuḵlet] dedikleri şekldir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı