اَلرَّأْبُ [er-re΄b] (râ’nın fethi ve hemzenin sükûnuyla) Kırık ve çatlak zarfları kenâd eylemek maʹnâsınadır ki birbirine kavuşturup ıslâh eylemekten ʹibârettir; yukâlu: رَأَبَ الصَّدْعَ رَأْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا أَصْلَحَهُ وَشَعَبَهُ Ve müfterik olmuş cemâʹati barıştırıp beynlerini ıslâh eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: رَأَبَ بَيْنَهُمْ أَيْ أَصْلَحَ Ve yerin yoncası yâ çayırı biçildikten sonra yeniden tâzelenip bitmek maʹnâsınadır ki salâh maʹnâsından me΄hûzdur; yukâlu: رَأَبَتِ اْلأَرْضُ إِذَا نَبَتَتْ رَطْبَتُهَا بَعْدَ الْجَزِّ Ve
رَأْبٌ [re΄b] Yetmiş mihâr deveye ıtlâk olunur; vasf bi’l-masdardır, bu resme cemʹiyyeti sâhibinin salâh-ı hâl ve gınâsına medârdır. Ve bir kavmin ʹazîmü’ş-şân olan seyyid ve mihter ve ser-kârlarına ıtlâk olunur, umûr u mesâlihlerinin medâr-ı salâh ve mâdde-i intizâmları olduğuna binâ΄en; yukâlu: هُوَ رَأْبُ الْقَوْمِ أَيْ سَيِّدُهُمُ الضَّخْمُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı