اَلسَّابَاطُ [es-sâbâṯ] Şol tavanlı köprü odaya ve nişîmine denir ki iki hânenin aralığına yapılıp ve altından yol geçer ola. Cemʹi سَوَابِيطُ [sevâbîṯ] ve سَابَاطَاتٌ [sâbâṯât] gelir; tekûlu: قَعَدْتُ فِي السَّابَاطِ وَهُوَ سَقِيفَةٌ بَيْنَ دَارَيْنِ تَحْتَهَا طَرِيقٌ Ve
سَابَاطُ [Sâbâṯ] Mâverâünnehr’de bir belde adıdır. Ve Medâyin ülkesinde Nûşirevân için yapılmış bir mevziʹ adıdır; Belâs-âbâd muʹarrebidir ki Belâs nâm miʹmâr binâ eylemiştir. Ve minhu’l-meselu: “أَفْرَغُ مِنْ حَجَّامِ سَابَاطَ” Menkûldür ki orada bir haccâm var idi. Bir defʹa Nûşirevân’a esnâ-yı seferde hacâmat edip ihsân-ı bî-kerânına mazhar olmakla fakr ve ihtiyâcdan berî olduğuna mebnî kâr ve kesb mihnetinden fârig olmakla darb-ı mesel oldu. Ve baʹzılar dedi ki üzerine uğrayan ʹaskerden hacâmat iktizâ edenlere vakt-i ʹavdette veresiye birer dânaka hacâmat edip ve vakt olur idi ki bir ve iki hafta bir kimse uğramayıp öylece boş kalır idi. O boşluk esnâsından batâlet töhmetiyle mülâm olmamak için vâlidesini taşra çıkarıp hacâmat eder idi. Giderek vâlidesinin mâdde-i hayât olan demi tamâm olmakla bir gün fec΄eten fevt olmağın darb-ı mesel oldu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı