الزَّوْءُ [ez-zev΄] (zâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Mevt sebebiyle hâdis olan hâdiseye denir, bi’n-nefs helâk gibi ve meselâ bir kimsenin pederi vefât eylemekle dûçâr olduğu felâket ve mihnet gibi. Ve
زَوْءٌ [zev΄] Masdar olur, bir kimseyi havâdis-i zamân münkalibü’l-hâl eylemek maʹnâsına; yukâlu: زَاءَ الدَّهْرُ بِهِ زَوْءًا إِذَا انْقَلَبَ بِهِ Ebû ʹAmr dedi ki “Bu kelimeye yaʹnî maʹnâ-yı mezbûre geldiğine zafer-yâb olduğumda be-gâyet mesrûr oldum, zîrâ baʹzı eşʹâr-ı kudemâda vâkiʹ olup maʹnâsı ekser-i lugaviyyîn ve müflikîn ʹindinde hafî ve müştebih idi.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı