اَلشَّبْحُ [eş-şebḩ] (مَدْحٌ [medḩ] vezninde) Yarmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَبَحَ الشَّيْءَ شَبْحًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا شَقَّهُ Ve deri ve ip makûlesini kazıklar aralıklarına uzatıp çekmek maʹnâsınadır; yukâlu: شَبَحَ الْجِلْدَ إِذَا مَدَّهُ بَيْنَ أَوْتَادٍ Şârih der ki شَبْحٌ [şebḩ] mutlakan bir nesneyi uzatmak maʹnâsınadır; mü΄ellif teşvîş eylemiştir. Ve شَبَحَ الدَّاعِي [şebeḩa’d-dâʹî] derler, duʹâ eden kimse ellerini göğe doğru kaldırıp uzattıkta. Ve bir kimse önünde ayak üzere dikilivermek maʹnâsınadır; tekûlu: شَبَحَ لَنَا فُلاَنٌ إِذَا مَثَلَ Ve
شَبْحٌ [şebḩ] Mürtefiʹü’l-binâ΄ kapıya denir. Ve bunda fethateynle de câ΄izdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı