اَلشَّحْرُ [eş-şaḩr] (ḩâ-yı mühmele ile بَحْرٌ [baḩr] vezninde) Ağız açmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَحَرَ الرَّجُلُ شَحْرًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا فَتَحَ فَمَهُ Ve
الشَّحْرُ [eş-Şaḩr] Aksâ-yı Cezîretü’l-ʹArab’da ʹUmân ile ʹAden beyninde vâkiʹ sâhilin ismidir ki vilâyet-i mahsûsadır, şîn’in kesriyle de zebân-zeddir, niçe bilâd ve kasabâta müştemildir, anber-i Şaḩrî ona mensûbdur; muhaddisînden Muḩammed b. Muʹâž er-Raḩḩâl ve şuʹarâdan Muḩammed b. ʹÖmer el-Aṡġar eş-Şaḩriyyân oradandır. Ve
شَحْرٌ [şaḩr] Derenin vasatına denir. Ve su mecrâsına denir. Ve devenin yağırı sağaldıktan sonra yerinde kalan eser ve nişânına denir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı