اَلْمَمْلَكَةُ [el-memleket] (mîm-i evvelin ve lâm’ın fethiyle) İsm-i mekândır, maʹnâ-yı mezkûrdan. Ve
عَبْدُ مَمْلَكَةٍ [ʹabdu memleket] Şol kuldur ki özü esîr olup babası ve anası esîr olmaya. Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّ الْأَشْعَثَ بْنَ قَيْسٍ خَاصَمَ أَهْلَ نَجْرَانَ إِلَى عُمَرَ فِي رِقَابِهِمْ وَكَانَ قَدِ اسْتَعْبَدَهُمْ فِي الْجَاهِلِيَّةِ فَلَمَّا أَسْلَمُوا أَبَوْا عَلَيْهِ فَقَالُوا يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ إِنَّا إِنَّمَا كُنَّا عَبِيدَ مَمْلَكَةٍ وَلَمْ نَكُنْ عَبِيدَ قِنٍّ” Kisâ΄î eyitti: قِنٌّ [ḵinn] odur ki özü ve babası ve anası esîr ola ve عَبِيدُ مَمْلَكَةٍ [ʹabîdu memleket] odur ki özlerine galebe olunmakla istiʹbâd olunalar, hâlâ ki asllarında ahrâr olalar. Ve baʹzılar eyitti: قِنٌّ [ḵinn] ʹabd-i müşterâ olandır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı