أَبُو الْعَتَاهِيَةِ [Ebu’l-ʹAtâhiyet] (كَرَاهِيَةٌ [kerâhiyet] vezninde) Ebû İsḩâḵ İsmâʹîl b. el-Ḵâsim b. Suveyd nâm şâʹirin lakabıdır. Cevherî’nin vehmi gibi künyesi değildir. Şârih der ki burada أَبٌ [eb] sâhib maʹnâsınadır, kaldı ki künye taʹzîme dâll olmakla mü΄ellif redd eylemiştir, lâkin Cevherî zâhiri iʹtibâr etmiştir. Ve
عَتَاهِيَةٌ [ʹatâhiyet] ضُلَّالُ النَّاسِ [ḋullâlu’n-nâs] maʹnâsınadır ki nâsın pek dâll ve güm-râhı demektir. Ve ahmak maʹnâsınadır; ʹayn’ın zammıyla da câ΄izdir, niteki عَتَاهَةٌ [ʹatâhet] dahi bu maʹnâyadır, سَحَابَةٌ [seḩâbet] vezninde. Şârih der ki bunlar fi’l-asl masdarlardır, dalâl ve humk maʹnâsına. Ve
عَتَاهِيَةُ [ʹAtâhiyet] Esmâdandır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı