Şârih der ki ʹinde’l-baʹz عَبٌّ [ʹabb] soluk almayarak bir nefeste içmek maʹnâsındır, ve aglebi budur, hattâ “الْكُبَادُ مِنَ الْعَبِّ” hadîsinde şürrâh bununla tefsîr eylemiştir. Yaʹnî “ciğer ağrısı suyu bir nefeste içmekten ʹârız olur.” Kezâlik “مُصُّوا الْمَاءَ مَصًّا وَلاَ تَعُبُّوا عَبًّا” hadîsinde dahi اَلْعَبُّ شُرْبُ الْمَاءِ بِلاَ تَنَفُّسٍ ʹibâretiyle müfesserdir. Zâhiren mü΄ellifin أَوْ تَابَعَهُ أَوْ كَرَعَهُ ʹibârelerinde soluk almaksızın içmek mefhûmlarında dâhil yâhûd lâzımdır. İntehâ. Ve
عَبُّ الشَّمْسِ [ʹabbu’ş-şems] Güneşin pertev ve ziyâsına denir. Bunda bâ’nın tahfîfiyle de câ΄izdir, zîrâ عَبْوٌ [ʹabv] lafzından mankûs olur, دَمٌ [dem] ve يَدٌ [yed] gibi. Ve عَبْوٌ [ʹabv] ziyâ maʹnâsınadır. Ve
عَبٌّ [ʹabb] Kova inip suya daldıkta seslenmek maʹnâsınadır; yukâlu: عَبَّتِ الدَّلْوُ عَبًّا إِذَا صَوَّتَتْ عِنْدَ غَرْفِ الْمَاءِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı