اَلْخَدِبُ [el-ḣadib] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve
اَلْمُتَخَدِّبُ [el-muteḣaddib] (مُتَجَنِّبٌ [mutecennib] vezninde) ve
اَلأَخْدَبُ [el-aḣdeb] (أَغْرَبُ [aġreb] vezninde) Hoyrat ve şaşkın ve sebük-magz adama denir. Ve pek uzun kimseye denir ki ekserî vasf-ı mezbûr ile muttasıf olurlar. Ve
أَخْدَبُ [aḣdeb] Bir husûsu bir kimseye katʹan danışmayıp dâ΄imâ kendi başına ve kendi re΄yiyle ʹâmil olan hod-ser ve hod-re΄y kişiye denir ki büyük şaşkınlık budur; yukâlu: رَجُلٌ أَخْدَبُ اِذَا كَانَ يَرْكَبُ رَأْسَهُ
اَلْأَخْدَبُ [el-aḣdeb] (hemzenin ve dâl’ın fethiyle)
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı