اَلأُخْذَةُ [el-uḣžet] (hemzenin zammıyla) Sihr tarzında bir gûne rukye ve efsûna denir, ʹalâ-kavlin bir nevʹ boncuğa denir ki efsûnkârlar onu ahz u teshîr-i nâs için iʹmâl ederler. Efsûn-ı mezbûr dahi teshîre müteʹallaktır, câdû karıların iʹmâl eyledikleri efsûn yâhûd boncuk olacaktır; yukâlu: لِفُلاَنَةٍ أُخْذَةٌ تُؤَخِّذُ بِهَا النَّاسَ أَيْ رُقْيَةٌ أَوْ خَرَزَةٌ Ve ʹArablar akşam namâzından sonraca olan sâʹate yaʹnî sular karardığı vakte أُخْذَةُ النَّارِ ıtlâk ederler, zîrâ sâʹat-i mezbûr eşerrü’s-sâʹat olmakla gûyâ ki pür-âteş olduğundan ondan çakmak çakılıp âteş almak mümkindir zuʹm ederler; ve minhu yukâlu: “بَادِرْ بِزَنْدِكَ أُخْذَةَ النَّارِ” Vâkıʹâ vakt-i mezkûr hatar-nâktır, niteki hadîs-i şerîfte “أُكْفُتُوا صِبْيَانَكُمْ بِاللَّيْلِ” vârid olmuştur ki murâd zamân-ı intişâr-ı zulmettir.
اَلْأُخْذَةُ [el-uḣžet] (hemzenin zammı ve ḣâ’nın sükûnuyla) Efsûn, sihr maʹnâsına. Ve şol boncuğa derler ki erlere ʹavretler onunla efsûn ederler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı