اَلْأُخُرُ [el-uḣur] (hemzenin ve ḣâ-yı muʹcemenin zammıyla) قُدُمٌ [ḵudum] lafzının zıddıdır ki zammeteynle ileri maʹnâsına olmakla أُخُرٌ [uḣur] geri maʹnâsınadır; yukâlu: مَضَى قُدُمًا وَتَأَخَّرَ أُخُرًا Ve her şey΄in sonuna denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve ense ve half maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: شَقَّ الثَّوْبَ أُخُرًا وَمِنْ أُخُرٍ أَيْ مِنْ خَلْفٍ
اَلْأَخِرُ [el-aḣir] (hemzenin fethi ve kasrı ve ḣâ’nın kesriyle) Kezâlik son maʹnâsınadır; yukâlu fi’ş-şetmi: أَبْعَدَ اللهُ الْأَخِرَ Sonu gelmesin mahallinde.
اَلْأُخَرُ [el-uḣar] (hemzenin zammı ve ḣâ’nın fethiyle) أُخْرَى [uḣrâ]nın cemʹidir.
اَلْأُخُرُ [el-uḣur] (zammeteynle) Mu΄ahhar maʹnâsınadır; yukâlu: شَقَّ ثَوْبَهُ أُخُرًا أَيْ مِنْ مُؤَخَّرِهِ وَجَاءَنَا أُخُرًا أَيْ أَخِيرًا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı