اَلْقَضَمُ [el-ḵaḋam] (fethateynle) Kılıca denir. Ve قَضِيمٌ [ḵaḋîm] kelimesinden cemʹ olur ki üzerine kâgıd gibi yazı yazılan ak tirşeye denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve
قَضَمٌ [ḵaḋam] Masdar olur, dişler çatlamak yâhûd kararıp çürümekle uçları gediklenip ufanmak maʹnâsınadır; yukâlu: قَضِمَ الرَّجُلُ وَقَضِمَتْ أَسْنَانُهُ قَضَمًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا انْصَدَعَتْ أَوْ تَكَسَّرَتْ أَطْرَافُهُ وَتَفَلَّلَتْ وَاسْوَدَّتْ
اَلْأَقْضَمُ [el-aḵḋam] (أَحْمَرُ [aḩmer] vezninde) ve
اَلْقَضِمُ [el-ḵaḋim] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Dişleri çatlak yâhûd çürüyüp siyâhlanmakla uçları fersûde olmuş adama denir; mü΄ennesi قَضْمَاءُ [ḵaḋmâ΄]dır. Ve dişe dahi vasf olur. Ve
قَضِمٌ [ḵaḋim] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Ağzı sınık köhne kılıca denir.
اَلْقَضَمُ [el-ḵaḋam] (fethateynle) Şol ak derilerdir ki üzerine yazı yazarlar. Ve
قَضَمٌ [ḵaḋam] Ufanmağa dahi derler, تَكَسُّرٌ [tekessur] maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı