اَلْكَبْحُ [el-ḵebḩ] (kâf’ın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Merkûb olan dâbbeyi durdurmak için licâmını geri çekip kasmak maʹnâsınadır; yukâlu: كَبَحَ الدَّابَّةَ كَبْحًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا جَذَبَ لِجَامَهَا لِتَقِفَ Kâle fi’l-Esâs:لَيْسَ كَبْحُ الصَّعْبِ الشَّرِسِ إِلاَّ بِاللِّجَامِ الشَّكِسِ Nüshalardan bâb işâreti sâkıt olmakla ümmehât-ı sâ΄ireden ahz olunmuştur. Ve
كَبْحٌ [kebḩ] Kılıçla çalmak maʹnâsınadır; yukâlu: كَبَحَهُ بِالسَّيْفِ إِذَا ضَرَبَهُ Ve bir kimseyi ʹazm eylediği hâcetinden redd eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur ki maʹnâ-yı evvelden me΄hûzdur; yukâlu: كَبَحَ فُلاَنًا إِذَا رَدَّهُ عَنِ الْحَاجَةِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı