اَلْمُثَدَّنُ [el-mušamp;edden] (mîm’in zammı ve dâl’ın fethi ve teşdîdiyle) Kezâlik kesîrü’l-lahm maʹnâsınadır. Ve
مُثَدَّنٌ [mušamp;edden] Elde noksanı olan kimseye dahi derler nâkısu’l-yed maʹnâsına. Ve fî hadîsi Ži’šamp;-Šediyye: “إِنَّهُ مُثَدَّنُ الْيَدِ” قَالُوا مَعْنَاهُ مُخْدَجُ الْيَدِ أَيْ نَاقِصُ الْيَدِ Ve Ebû ʹUbeyd eyitti: مُثَدَّنٌ [mušamp;edden] zikr olunan maʹnâya gelmesi ثُنْدُوَةٌ [šamp;unduvet]ten me΄hûz olduğuna binâ΄endir. Ve ثُنْدُوَةٌ [šamp;unduvet] memeye derler, el kısa olup bir yere cemʹ olduğu için teşbîhen مُثَنَّدٌ [mušamp;enned] dediler diye tevcîh etmişlerdir.Hâl zikr olunan minvâl üzere olsa مُثَنَّدٌ [mušamp;enned] demek gerek idi, kıyâsen meger ki maklûb ola demişlerdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı