اَلْمَدَى [el-medâ] (فَتًى [fetâ] vezninde) ve
اَلْمُدْيَةُ [el-mudyet] (غُرْفَةٌ [ġurfet] vezninde) ve
اَلْمِيدَاءُ [el-mîdâ΄] (mîm’in kesriyle) Gâyet ve encâm maʹnâsınadır; yukâlu: بَلَغَ مَدَى الْحَيَاةِ وَمُدْيَتَهَا وَمِيدَائَهَا أَيْ غَايَتَهَا ve tekûlu: هُوَ مِنِّي مَدَى الْبَصَرِ أَيْ مُنْتَهَاهُ Bundan lisânımızda göz erimi ile taʹbîr olunur: وَلَا تَقُلْ مَدَّ الْبَصَرِ Şârih der ki mü΄ellif “م،د،د” mâddesinde مَدَّ الْبَصَرِ ile taʹbîr eylemekle burada nehyi ona münâkızdır, lâkin cevâzı lügat-i mercûha olmak gerektir. Ve مَدَى [medâ] mâddesi mesâfe maʹnâsına mevzûʹ olup baʹdehu gâyette müstaʹmel oldu. Ve
مَدَى [medâ] Su yüzünde olan yosuna denir, عَرْمَضٌ [ʹarmaḋ] maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı