Kamus-ı Muhit - مر maddesi

اَلْمُرُّ [el-murr] (mîm’in zammıyla) Acı nesneye denir, حُلْوٌ [ḩulv] mukâbilidir; yukâlu: ثَمَرٌ مُرٌّ ضِدُّ حُلْوٍ Ve bir dârû-yı maʹrûf adıdır ki mürr-i sâfî taʹbîr olunur, mugaylân ağacına şebîh ve dikenli bir şecerin zamkıdır. Uç kısm be-gâyet acı olur. Suʹâle nâfiʹ ve tılâsı ʹakreb lesʹine ve süfûfu solucanlar ihrâcına müfîddir. Cemʹi أَمْرَارٌ [emrâr] gelir. Ve

مُرٌّ [Murr] Esâmîdendir: Temîm b. Udd b. Ṯâbiḣa ve Murr b. ʹAmr, Ṯayyi΄ kabîlesindendir.

اَلْمَرُّ [el-merr] (mîm’in fethi ve râ’nın teşdîdiyle) ve

اَلْمُرُورُ [el-murûr] (ظُهُورٌ [żuhûr] vezninde) Geçip gitmek maʹnâsınadır; yukâlu: مَرَّ الرَّجُلُ مَرًّا وَمُرُورًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا جَازَ وَذَهَبَ Ve mefʹûlün bih ile ve ḣبḢ ile ve عَلَى ile sılalandıkta uğramak maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: مَرَّهُ وَبِهِ عَلَيْهِ إِذَا جَازَ عَلَيْهِ ve kavluhu taʹâlâ: ﴿فَلَمَّا تَغَشَّيهَا حَمَلَتْ حَمْلاً خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ﴾ أَيِ اسْتَمَرَّتْ بِهِ Ve

مَرٌّ [merr] İpe denir, حَبْلٌ [ḩabl] maʹnâsına. Ve demir bele denir, مِسْحَاةٌ [misḩât] maʹnâsına, ʹalâ-kavlin sapına denir. Ve

مَرٌّ [merr] Bir adama safrâ galebe eylemek maʹnâsınadır, ke-mâ se-yuzkeru. Ve bir nesneye ip çekip bağlamak maʹnâsınadır; yukâlu: مَرَّ بَعِيرَهُ مَرًّا إِذَا شَدَّ عَلَيْهِ الْمِرَارَ أَيِ الْحَبْلَ

Vankulu Lugatı - مر maddesi

مُرٌّ [Murr] (mîm’in zammıyla) Temîm’in babasıdır ki Murr b. Udd b. Ṯâbiḣa b. İlyâs b. Muḋar’dır.

اَلْمَرُّ [el-merr] (mîm’in fethiyle) İp, habl maʹnâsına. Ve

مَرٌّ [merr] Geçmeğe ve gitmeğe dahi derler; yukâlu: مَرَّ عَلَيْهِ يَمُرُّ مَرًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيِ اجْتَازَ وَمَرَّ يَمُرُّ مَرًّا بِمَعْنَى ذَهَبَ