اَلْمَدِينُ [el-medîn] (مَكِيلٌ [mekîl] vezninde) Kula ıtlâk olunur; عَبْدٌ [ʹabd] maʹnâsına, niteki câriyeye مَدِينَةٌ [medînet] denir, ʹamel ve hizmet kendileri zelîl eylediği için. Ve
مَدِينَةٌ [medînet] Şehr ve beldeye denir, مِصْرُ [miṡr] maʹnâsına, mülk maʹnâsına olan دِينٌ [dîn]den me΄hûzdur; ve tekûlu’l-ʹArab: أَنَا ابْنُ مَدِينَتِهَا أَيْ عَالِمٌ بِهَا Yaʹnî “Ben o kıssayı gereği gibi bilirim, benim ʹale’l-kelâm maʹlûmumdur.” Niteki أَنَا ابْنُ بَجْدَتِهَا dahi bu mevkiʹde müstaʹmeldir.
اَلْمَدِينَةُ [el-medînet] (mîm’in fethi ve dâl’ın kezâlik kesri ve meddiyle) Câriye, أَمَةٌ [emet] maʹnâsına gûyâ ki onları hizmet zelîl kılmıştır. Ve
مَدِينَةٌ [medînet] Şehr maʹnâsına da gelir, nitekim el-ân mürûr etti.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı