اَلنُّبُوغُ [en-nubûġ] (zammeteynle) Bi-maʹnâhu; yukâlu: نَبَغَ الشَّيْءُ يَنْبَغُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَيَنْبِغُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي نَبْغًا وَنُبُوغًا إِذَا ظَهَرَ Ve
نُبُوغٌ [nubûġ] Bir kimse aslında şâʹir değilken şiʹre heves edip şiʹri iyi demek; yukâlu: نَبَغَ الرَّجُلُ إِذَا لَمْ يَكُنْ فِي إِرْثِ الشِّعْرِ ثُمَّ قَالَ وَأَجَادَ Ve bundan me΄hûzdur şuʹarâdan baʹzı kimseye نَوَابِغُ [nevâbiġ] dedikleri; Žubyânî gibi ve Caʹdî gibi ve bunlardan gayrı dahi kim var ise. Ammâ Ziyâd b. Muʹâviye ed-Žubyânî’ye نَابِغَة [nâbiġat] dedikleri: “وَقَدْ نَبَغَتْ لَنَا مِنْهُمْ شُؤُونُ” dediği kavlinden ötürüdür.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı