يَوْمُ النَّحْرِ [yevmu’n-naḩr] Maʹnâ-yı ahîrden me΄hûzdur ki ʹâşir-i zi’l-hicce’dir. Ve
نَحْرُ النَّهَارِ [naḩru’n-nehâr] Gündüzün evveline ve نَحْرُ الشَّهْرِ [naḩru’ş-şehr] kezâlik ayın evveline ıtlâk olunur; yukâlu: جَاءَهُ فِي نَحْرِ النَّهَارِ وَفِي نَحْرِ الشَّهْرِ أَيْ أَوَّلِهِمَا Bunun da cemʹi نُحُورٌ [nuḩûr]dur. Ve
نَحْرٌ [naḩr] İki nesne birbirine göğüs göğüse mukâbil olmak maʹnâsınadır; yukâlu: نَحَرَتِ الدَّارُ الدَّارَ إِذَا اسْتَقْبَلَتْهَا Ve musallî kıyâmda göğsünü gererek dik durmak, ʹalâ-kavlin sağ elini sol eli üzere komak yâhûd نَحْرٌ [naḩr]ını kıbleye karşı tutarak dikilip durmak maʹnâsına ıtlâk-ı şerʹîdir; yukâlu: نَحَرَ الْمُصَلِّي فِي الصَّلاَةِ إِذَا انْتَصَبَ وَنَهَدَ صَدْرَهُ أَوْ وَضَعَ يَمِينَهُ عَلَى شِمَالِهِ أَوِ انْتَصَبَ بِنَحْرِهِ إِزَاءَ الْقِبْلَةِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı