اَلنَّفَقُ [en-nefaḵ] (fethateynle) Bu dahi bir nesne tükenmek yâhûd azalmak maʹnâsınadır; yukâlu: نَفِقَ الشَّيْءُ نَفَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا نَفِدَ وَفَنِيَ أَوْ قَلَّ Ve
نَفَقٌ [nefaḵ] Zîr-i zemînde olan lagm ve cânver ini ve izbe makûlesine denir ki bir ucu âher tarafa çıkar ola; ve minhu’l-meselu: “ضَلَّ دُرَيْصٌ نَفَقَهُ” Niteki “د،ر،ص” mâddesinde beyân olundu.
اَلنَّفَقُ [en-nefaḵ] (fethateynle) Azık tükenmek; yukâlu: نَفِقَ الزَّادُ يَنْفَقُ نَفَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيْضًا إِذَا نَفِدَ Ve نَفَادٌ [nefâd] fâ΄ile ve dâl-ı mühmele ile tükenmek maʹnâsınadır. Ve
نَفَقٌ [nefaḵ] Yer altında olan eve derler ki onun âhar cânibe çıkar yolu ola. Ve fi’l-meseli: “ضَلَّ دُرَيْصٌ نَفَقَهُ” Ve دُرَيْصٌ [durayṡ] dâl-ı mühmelenin zammı ve râ-i mühmelenin fethi ve yâ’nın sükûnuyla fâre yavrusu, ona şebîh olan nesne.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı