Şârih der ki “رَحَلَتْ سُمَيَّةُ غُدْوَةً أَحْمَالَهَا” mısrâʹında hâ’nın fethası “وبَلَدٍ عَامِيَةٍ أَعْمَاؤُهُ” mısrâʹında hâ’nın zammesi dahi نَفَاذٌ [nefâž]dır. Ve bu İmâm Aḣfeş’ten me΄sûrdur. Ve
نُفُوذٌ [nufûž] ve
نَفَاذٌ [nefâz] Bir adam bir cemâʹâtin aralığından ok gibi geçip ileri savuşmak maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: نَفَذَ فُلاَنٌ الْقَوْمَ إِذَا جَاوَزَهُمْ وَتَخَلَّفَهُمْ Kâle’ş-şârih ve fi’n-Nihâye fî hadîsi İbn Mesʹûd: “إِنَّكُمْ مَجْمُوعُونَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ يَنْفُذُكُمُ الْبَصَرُ” مَعْنَاهُ أَنَّهُ يَنْفُذُ بَصَرُ الرَّحْمَنِ حَتَّى يَأْتِيَ عَلَيْهِمْ كُلِّهِمْ قَالَ الْكِسَائِيُّ نَفَذَنِي بَصَرُهُ يَنْفُذُنِي أَيْ بَلَغَنِي وَجَاوَزَنِي وَقِيلَ أَرَادَ يَنْفُذُهُمْ بَصَرُ النَّاظِرِ لاِسْتِوَاءِ الصَّعِيدِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı