اَلنِّقَافُ [en-niḵâf] (nûn’un kesriyle) Bi-maʹnâhu; yukâlu: نَاقَفْتُ الرَّجُلَ مُنَاقَفَةً وَنِقَافًا ve yukâlu: “اَلْيَوْمَ قِحَافٌ وَغَدًا نِقَافٌ” Yaʹnî “Bu gün sohbet ve şürb-i hamr, yarın bir gayrı emr.” Ve
نَقْفٌ [naḵf] Dâne-i hanzalı yarmağa dahi derler; tekûlu: نَقَفْتُ الْحَنْظَلَ إِذَا شَقَقْتَهُ عَنِ الْهَبِيدِ Ve هَبِيدٌ [hebîd] hâ’nın fethi ve bâ-i muvahhadenin kesri ve meddiyle hanzal dânesine derler. Ve hanzal karga düğlüğü demekle maʹrûf nesnedir, etıbbâ katında meşhûrdur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı