هَاوِيَةُ [hâviyet] (harf-i taʹrîfsiz) ve
اَلْهَاوِيَةُ [el-hâviyet] (harf-i taʹrîfle) Cehennem esmâsındandır, eʹazenallâhu taʹâlâ minhâ. Şârih der ki sukût maʹnâsından me΄hûzdur;harf-i taʹrîften tecerrüdü ʹalem olduğuna mebnî ve harf-i taʹrîfle lemh ve safî mutazammın olduğundan nâşîdir; ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ﴾ أَيْ جَهَنَّمُ
هَاوِيَةُ [hâviyet] (vâv’ın kesri ve yâ’nın tahfîfi ile) Âteş, cehennem ismlerinden; maʹrifedir bilâ-elif ve lâm. Kâlalallâhu taâlâ: ﴿فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ﴾ (القارعة، 9) Yaʹnî “Onun mekânı ve karâr-gâhı âteştir.” Ve
هَاوِيَةٌ [hâviyet] Şol çukura dahi derler ki ziyâde derin ola. Ve
هَاوِيَةٌ [hâviyet] Sağı sağıp ağlayan ʹavrete dahi derler; yukâlu: هَوَتْ أُمُّهُ فَهِيَ هَاوِيَةٌ أَيْ ثَاكِلَةٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı