هَبِي [hebî] (fiʹl-i emr-i mü΄ennes bünyesiyle) Bir kelimedir ki at ve beygir gürûhunu saptıkları semtten yola getirip doğru ve ʹacele gitmeleri zımnında zecr ve âzâr için îrâd olunur; yukâlu: هَبِي يَعْنِي يَا خَيْلُ أَيْ أَقْبِلِي وَأَقْدِمِي At bir dâne kısrak olur ise de sâlihadır.
هَبِي [hebî] (hâ’nın fethi ve bâ’nın kesriyle) هَابِ [hâb] gibi atı muhâlif yere gitmeden menʹ için istiʹmâl olunur, أَقْدِمِي ve أَقْبِلِي gibi.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı