اَلْهَوَاءُ [el-hevâ΄] (سَمَاءٌ [semâ΄] vezninde) Yer ile gök arasına denir,جَوٌّ [cevv] maʹnâsına. Şârih der ki ʹinde’t-tahkîk ʹanâsır-ı erbaʹa aksâmındandır ki kürre-i nârdan aşağı ve mâ΄ ve türâbdan yukarı, cirm-i basît ve hârr ve ratb ve şeffâf velatîf ve müteharriktir. İntehâ. Ve
هَوَاءٌ [hevâ΄] Bir nesne ile memlû ve meşgûl olmayıp mutlakan fârig ve hâlî olan yere ıtlâk olunur. Kâle’ş-şârih ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ﴾ أَيْ لَا عُقُولَ لَهُمْ Ve korkak ve cebân adama ıtlâk olunur, kalbi cür΄etten hâlî olduğu için.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı